In de oefeningen van de Tai Chi Tao gaan we "Terug naar de Bron". Met "terug gaan naar de bron" wordt bedoeld dat je door de oefeningen terug gaat naar een meer oorspronkelijke levenssituatie en dat je in verbinding geraakt met alles in en om ons heen (de alles doordringende levensenergie (Chi of Qi)). Door met volledige aandacht de oefeningen uit te voeren kun je dit bewerkstelligen. Je bewustzijn wordt hierdoor verruimd. Er ontstaat ruimte en hierdoor ontstaan nieuwe mogelijkheden, je krijgt daardoor een andere kijk op je leven, waardoor je een gelukkig, vreugdevol en tevreden leven kunt leiden. En vooral meer ontspannen. En dat is al heel wat met al die drukdoenerij en angstzaaierij van tegenwoordig.

Klinkt bijzonder (uuh…vaag?), kan dat iets duidelijker?

Een "terug naar de bron" impliceert een terugkeer naar een "niet op het ego gerichte toestand" (door het verstand gevoed). Je gaat weer op zoek naar een gevoelstoestand. Hierdoor ontstaat ruimte voor (nieuw) bewustzijn, dat niet is versluierd door gehechtheid aan materiële zaken, een door het ego geconditioneerde toestand vanuit het verleden of verlangens in de toekomst. De hierdoor verkregen ruimte schept de mogelijkheid om weer met de bron in contact te komen en te blijven en van daaruit het leven op ontspannen wijze vanuit een ander (nieuw) perspectief te leren zien.
Door middel van de Tai Chi Tao oefenmethode kunnen we op een ontspannen wijze deze ontspannen "bron-toestand" verkrijgen en behouden.

Hoezo ego-probleem?

Het verstand en het daar gezetelde ego beheerst grotendeels ons leven. Alle denken (en dat doen we bijna de hele dag) neemt ons zozeer in beslag dat er geen ruimte meer is om je hart, de opening naar de bron, je gevoelstoestand, nog te ervaren. Er zijn te veel prikkels in onze samenleving waar we iets mee "moeten" doen. De agenda's zijn overvol, de emmer is tot de rand toe gevuld (er is geen ruimte meer). Echter acterend vanuit je hart word je echte "waarheid" en "weten" zichtbaar, datgene wat je echt wilt (en niet moet).
Ons verstand (waaronder het ego) is helaas in onze maatschappij naar plek nummer 1 opgeschoven, wordt behoorlijk overgewaardeerd, aangezien dat ons gelukkig maakt (denken we) en economische groei brengt (ten koste van wat?). Denk hierbij bijv. ook aan de "toetsings- c.q. diploma-maatschappij". We willen alles kunnen beredeneren met ons verstand en denken dan volledige controle te hebben op ons leven en onze omgeving. Helaas... Hierbij hoort ook plannen, plannen en nog eens plannen, in plaats van doen vanuit je gevoel. De spontaniteit verdwijnt al meer uit ons leven. Nu is het helaas echter zo dat het ego nooit tevreden zal zijn, omdat het een ongekende honger naar meer heeft. De bevrediging van al die zogenaamde kicks verliest echter na verloop van tijd steeds sneller zijn uitwerking, waardoor we steeds weer en sneller op zoek zijn naar weer nieuwe prikkels om ons ego gelukkig te maken c.q. te houden. Dit kost op den duur onevenredig veel (levens-)energie. Dit gaat dus niet lukken, je holt jezelf voorbij, geniet niet meer van de dingen, omdat je hoofd al weer met de volgende prikkel bezig is. De accu raakt leeg. Kijk maar eens om je heen en ga zelf maar eens goed in de spiegel kijken. Cru gezegd, een doodlopende weg dus.

Weg met dat ego dan maar?

Het ego is nogal competitief ingesteld. Het ego behoeft geen hoofdrol, hooguit een bijrolletje. Gehechtheid of het (eigen) ego-denken loslaten schept rust en ruimte voor nieuwe inzichten en werkt zeer bevrijdend en ontspannend. Dit laat je tevens realiseren dat je in verbinding staat met alles en iedereen om je heen (de energieën om je heen). Ruimte wordt als zodanig vaak niet altijd op de juiste waarde geschat, maar juist de ruimte heeft in potentie alles in zich om te laten ontstaan wat nodig is.
Om maar even een paar voorbeelden erbij te halen, een leeg glas bevat ruimte. De ruimte in het glas maakt het glas bruikbaar. Een lege kamer is ruimte, waardoor de mogelijkheid ontstaat om deze te vullen. Ruimte is evident in de leer van het Taoïsme. Wuji (de bron) in de Taoïstische filosofie heeft ook de naam "het niets" te zijn, een lege ruimte, maar dan wel een ruimte waar in potentie alles aanwezig is en dus alles uit kan ontstaan. Ruimte in je hoofd kan je dus van zorgen, verdriet, woede en angst bevrijden en nieuwe wegen laten ontdekken. Is je hoofd "leeg", dan zitten deze emoties je niet meer zo in de weg.

De verbinding leggen naar de oefeningen?

Om maar even een praktische link te leggen naar de oefeningen. In de Tai Chi Tao / Qi Gong "terug naar de bron" methodiek wordt door middel van een evoluerende methode een integratie verwezenlijkt tussen lichaam en geest middels Tai Chi Tao, Qi Gong oefeningen en Meditatieve Loopmeditaties, naar diverse (wind-)richtingen uitgevoerd. Beleving in de juiste context is aan de orde als je de oefeningen uitvoert. De aandacht gaat vanuit je hoofd naar beneden, naar je centrum (dan tian). Hierdoor raak je beter geaard, bent niet meer "topzwaar" door al dat drukke gedoe in je hoofd, "je valt minder snel om", hebt minder kans op stressverschijnselen, staat derhalve steviger in het leven. Je bent zoals de boom die geaard is met zijn wortels en vanuit deze stevige basis toch ook naar de hemel kan reiken. Bewust worden van wat je doet in de oefeningen zorgt al doende voor stilte. Je bent op dat moment in het "hier en nu" bezig en met de bron verbonden. Toekomst en verleden spelen geen rol van betekenis meer. De toekomst en het verleden, laten dat nu net de zaken zijn die het ego heel prettig vindt, maar door daar te veel mee bezig te zijn ongezonde levenssituaties scheppen, door de daarbij over het algemeen bijbehorende negatieve emoties een kans te geven.
De vanuit de oefeningen ontstane ruimte, rust en ontspanning geeft je weer de mogelijkheid om na te denken hoe je met bepaalde levenssituaties (anders) om kunt gaan. De methode heeft een open karakter in zich. Het biedt ruimte tot ontplooiing. De methode ontwikkelt zich gestaag en is niet aan grenzen gebonden (des Tao's). De oefeningen leren je, al is het in eerste instantie misschien alleen maar kortstondig tijdens een lesuur, het "gevoel" wel weer te waarderen en te herkennen. En ook weer toe te passen op het moment dat het nodig is. Eerst ruimte creëren, leeg worden en je niet meer vastbijten in "onzin-nige gedachten" biedt dus nieuwe mogelijkheden. Je leert je hart weer te volgen, hetgeen zeer bevrijdend kan werken.

Mooi, dus zo weer "in control"?

Dat is weer een heel ander verhaal en ook individueel. Een ieder ontwikkelt zich op eigen wijze en in eigen tempo, dus een blauwdruk heb ik daar helaas niet voor.
Afstand nemen van het op het verstand (ego) gerichte denken, niet alles willen beredeneren met het verstand, je identiteit niet meer afhankelijk maken van materiële zaken, toekomst en verleden laten rusten, niet alles even serieus nemen, je niet (overal aan) ergeren, keuzes maken, open minded zijn, niet vergelijken. Op een gezonde wijze hiermee bezig zijn is goed beschouwd de weg van de Tao, de natuurlijke en open weg. Saboteer jezelf niet door te vaak "ja maar", "ik moet" en "als" te zeggen.
Je niet vastbijten in een doel dat halverwege al geen kans van slagen had, maar ook een afslag durven nemen naar een nieuw doel. Wijk gerust van je planning af. Dit op zich is al leerzaam. Gaandeweg kan blijken dat een (onhaalbaar) doel z'n eigen leven gaat leiden in je hoofd, met alle gevolgen van dien (lijden...). Doelen stellen is op zich prima, het zet je in beweging en zonder beweging geen leven. De kunst is om evenwichtig met de beweging naar de doelen om te gaan. Maar onhaalbare doelen najagen kost onevenredig veel energie en is zonder succes. Beter is dan halverwege de afslag te nemen en lering te nemen van de weg tot dan afgelegd.

Overigens is het wel zo dat veel (wetenschappelijke) doorbraken zijn voortgekomen uit een toestand van "niet-denken". Al is daar meestal wel een toestand van veel denken aan vooraf gegaan, da's dan weer jammer, dat ontkracht mijn verhaal weer deels, maar ja, hersens hebben we ook weer niet voor niets. Het leven draait echter om een gezonde balans tussen doen, denken en voelen. Veel mensen herkennen zichzelf echter wel in een situatie dat je vastloopt in een rationeel probleem en door het te laten rusten de oplossing zich opeens "out of the blue" aandient (door niet meer aan het probleem te denken, door even wat anders te doen). Dit "vastlopen" gaan we onderhanden nemen door de Chi-/Qi-stroom middels de oefeningen vrij te laten lopen, aandachtig en bewust hier mee bezig te zijn, met als resultaat een ontspannen geest en lichaam, hetgeen weer resulteert in een betere of blijvend goede gezondheid (en oplossingen!).
Enige kennis van hoe het menselijk (geconditioneerde) brein werkt is daarbij een heel goed hulpmiddel. In het "hier en nu" aanwezig zijn, open staan voor allerlei zogenaamde "afwijkende" denkbeelden, de wijze waarop je omgaat met levenssituaties (Wu Wei) en derhalve dus niet (ver-/be-)oordelen zijn weer andere sleutels tot succes.

Dit resulteert uiteindelijk weer in het ontdekken van je ware Zelf. Dit klinkt bijna te hoogdravend voor veel mensen, maar toch is dat niet zo. Iedereen heeft ook wel eens zo'n glimp van het ware Zelf gezien, door bijvoorbeeld gevoelsmatig te Weten dat iets goed aanvoelt (vanuit je hart, een goed "buikgevoel", de dingen gaan "als vanzelf"). Dit is wanneer je contact hebt met de bron.
Heb je geen contact met de bron, dan is je "buikgevoel" niet goed, alles kost veel moeite. Soms klinkt iets verstandelijk te mooi om waar te zijn, maar je weet eigenlijk wel dat er iets niet in de haak is. Je voelt je er niet lekker bij, dat is al een indicatie. Al is het natuurlijk ook weer zo dat je soms bij twijfel de sprong in het diepe moet wagen, de ervaring moet beleven, om daar weer beter van te kunnen worden, ook al pakt dat soms op korte termijn niet goed uit, meestal op lange termijn wel.

Conclusie?

Dit verhaal is eigenlijk toch weer langer geworden als ik in eerste instantie wilde, maar toch nog veel te kort om uit te leggen hoe "alles" zit. Het leven is uiteindelijk grotendeels een mysterie ;)
Dit teruglezende kom ik toch tot de conclusie dat de zogenaamde "gulden middenweg" toch vaak weer de beste is. Staat je verstand in dienst van jeZelf (je brongevoel) - je hebt verstand, je bent het niet -, dan kan de integratie met je ware Zelf plaatsvinden en je(Zelf) een vreugdevolle plek op deze aardbol laten verwezenlijken.
Daarnaast door het doen/uitvoeren/bewegen (yang) van de oefeningen wordt de stilte, de innerlijke rust, (yin) zichtbaar. Een schijnbare paradox :)